สะพานข้ามด่านพรมแดนแม่สาย-พม่า

อ.แม่สาย

อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงราย 62 กม.อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงราย 62 กม. ตามทางหลวงหมายเลข 110 เป็นอำเภอเหนือสุดของประเทศไทย ติดต่อกับประเทศพม่าที่ท่าขี้เหล็ก โดยมีแม่น้ำแม่สายเป็นพรมแดน มีสะพานเชื่อมเมืองทั้งสองเข้าด้วยกัน ทั้งชาวเขาและชาวพม่าเดินทางไปมาหาสู่ค้าขายกันโดยเสรี นักท่องเที่ยวชาวไทยสามารถเดินทางไปยังท่าขี้เหล็กของพม่าเพื่อซื้อสินค้าพื้นเมืองและสินค้าราคาถูกอื่นๆ เช่น ตะกร้า เครื่องทองเหลือง สบู่พม่า สมุนไพร  ฯลฯ นักท่องเที่ยวชาวไทยเดินทางเข้าเขตพม่า ได้ตั้งแต่เวลา 6.00-18.00 น. โดยนำบัตรประชาชนและเสียค่าธรรมเนียมคนละ 20 บาท ที่จุดผ่านแดน (สำหรับชาวต่างประเทศ 5 เหรียญสหรัฐ และใช้พาสปอร์ต ติดต่อที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองแม่สาย )

     ถ้าจะข้ามด่านอ่านนี่นิดหนึ่ง

สำหรับจุดที่ออกหนังสือผ่านแดนก็อยู่ที่หอประชุมพรหม มหาราชออกให้ที่นี่ที่เดียวเท่านั้นค่ะ

สำหรับท่านที่มาเที่ยวแม่สายและจะข้ามไปฝั่งพม่าก็แวะทำบัตรผ่านแดนก่อนนะคะหรือว่าถ้ายังไม่แน่ใจว่าจะข้ามไปพม่าหรือปล่าวก็ค่อยย้อนกลับไปทำทีหลังก็ได้ค่ะ

แล้วก็มาที่นี่เลยค่ะเตรียมแค่บัตรประชาชนกับเงิน30บาทที่เหลือเจ้าหน้าที่จัดการให้

 เสร็จแล้วได้หนังสือผ่านแดนชั่วคราวแล้วเราไปลุยพม่ากันเลย

 ทางนี้เป็นทางเดินเท้าขาออก

 เข้ามาเราก็เจอกับนายด่านใจดีปั๊มหนังสือผ่านแดนให้

                         ทางตรวจรถเป็นทางเดินรถขาออก

                           
                               จะออกจากฝั่งไทยแล้ว

เที่ยวให้สนุกนะคะ ออ มีอีกอย่างหนึ่ง ถ้ามีคนขายของที่สะพายตะกร้ามาขายของให้ ถ้าไม่ซื้ออย่าถามอย่าต่อรอง จะตื้อไม่เลิก และจะด่าเรากลางตลาดอีกต่างหาก และถ้าเราซื้อก็โกงเราอีก
หนังโป๊ บุหรี่ก็ของปลอมขึ้นรา ซื้อกลับมาก็จะโดน ต.ม ยึดนะคะอย่าซื้อเลย
เมื่อก่อนกับเพื่อนคนหนึ่ง แอบโขมยซีดีโป๊ที่เขาขายอยู่ไปเปิดดูว่ามันเป็นแผ่นอะไรเพื่อนเอาไปเปิดแล้วกลับมาบอกว่ามันเป็นการ์ตูนบ้าง หนังที่ไม่จบตอนบ้าง ตลกดี พม่าที่ว่าหลอกเก่งมาเจอสองคน
ไทย นี่เข้า เรื่องของเรื่องจริงๆก็รู้จักกันกันคนขายของคนนี้อยู่ วันนั้นเจ้าตัวไปไหนก็ไม่รู้ก็เลยเกิดความคิดพิเรนกันขึ้นมา แต่อีกวันก็แอบเอากลับมาคืนเขาอยู่นะ จริงแล้วคนที่ขายของอย่างนี้ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนไม่ดีนะ แต่ด้วยสภาพแวดล้อม ความเป็นอยู่บีบบังคับ ชีวิตต้องดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อให้อยู่รอดสำหรับพวกเขามันเป็นเรื่องปกติ สำหรับเรามันเป็นเรื่องไม่ธรมดา เพราะเราไม่ได้เกิดมาในประเทศที่ถูกเอารัดเอาเปรียบทุกวิถีทาง เมื่อก่อนตอนไปทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆที่พม่าก็ได้รับไมตรีที่ดีจากทุกๆคน
เขาบอกว่าเราแปลกดีที่ไม่ดูถูกพวกเขาเป็นมิตรกับพวกเขา แม้แต่ขอทานก็คบเป็นเพื่อน
ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องดูถูกกันเขาก็คนเราก็คนต่างกันแค่ว่า อยู่กันคนละประเทศเท่านั้นเอง
เข้าพม่าไปมีคนทักตลอดทาง พวกพี่ๆที่ขี่สามล้อพาเที่ยว น้องๆอาเจ้ อาเฮียที่ขายของในร้านต่างๆ
คนสะพายตระกร้าขายของป้าๆที่เข็นรถขายเกาลัด ขายผลไม้ตามฤดูกาล จนเดี๋ยวนี้ไม้ได้เจอกันนานเขาก็ยังจำเราได้ เอาโน่นนี่ให้ ก็ของที่เขาขายแหล่ะ แต่ไม่เอาหรอกเกรงใจเขา แค่เขามีน้ำใจให้เราก็
ซาบซึ้งแล้วว่าไหม 
ตั้งแต่หัวซอยจนท้ายซอยและทุกซอยรู้จักเราหมดเลย จนเพื่อนที่ไปด้วยกัน
 งง ทำไมเขารู้จักเราหมดเลย 555 รู้สึกเหมือนจะยกหางตัวเองยังไงไม่รู้นี่

ครั้งก่อนไปพม่า เจอกับน้องๆเขาก็เข้ามาทักยังจำกันได้ไหม หน้าตาเราไม่เปลี่ยนก็เลยยังมีคนจำได้
มีไมตรีและความจริงใจให้สิ่งที่เราได้กลับมาก็คือความจริงใจเช่นกัน

ออเราเป็นคนแม่สายเป็นคนพื้นที่จะข้ามแดน เขาให้ทำหนังสือผ่านแดนชั่วคราวเป็นเล่มเลย
มีอายุ2ปีเล่มละ200บาท
แต่ถ้าไปทุกวันหมดหน้าที่จะสแต้มก่อนก็ต้องทำใหม่ ก็ราคาเดิม200บาท
อันนี้เฉพาะคนที่มีทะเบียนบ้านอยู่ในแม่สายเท่านั้นค่ะ ฝั่งไทยไม่ต้องจ่าย แต่เข้าพม่าเสียสิบบาท
แต่บางทีนายด่านพม่าเขาก็ไม่เก็บตังเรา ก็ตีซีีกะนายด่านพม่าด้วย เลยไม่ต้องจ่ายตัง

 ประตูด่านพรมแดนพม่า

ศุลกากรพม่า

 ต้องเดินเข้าไปอีกนิดหนึ่งถึงจะถึงจุดเก็บตังสแต้มบัตร


ขากลับฝั่งพม่าจะเจอที่นี่ขายของฝาก ซื้อไม่ซื้อแล้วแต่สะดวกค่ะ

ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก่อนกลับสักนิด เป็นหลักฐานว่าฉันมาแล้วพม่าท่าขี้เหล็ก

ขากลับฝั่งไทย กลับบ้านแล้วโดยสวัสดิภาพ พร้อมของติดไม้ติดมืออีกเล็กน้อย

ขอบคุณเจ้าของภาพทุกท่านที่เอื้อเฟื้อ ขอบคุณมากค่ะ